Hadi ordan ne saçmalıyorsun sen diyebilirsiniz ama yaptıklarınızın sonucuna katlanabildiğiniz sürece kanımca bunları hata olarak tanımlayamazsınız..
İnsanların hata olarak nitelendirdikleri kendi inançları,ahlak kuralları,bakış açılarına göre değişiklik gösterir.Benim çokça kez yepyeni bir hayata başlamış olabilmem de kimileri için salaklık,kimileri için büyük bir cesaretti.Yeni şehirler,yeni insanlar,yeni amaçlar hiçbiri terkedilmek için seçilmiş olmasada inandığım şeylerin ezilip geçildiğini gördüğümde birdaha arkama bakmaksızın terkettim.Onurdu,haysiyetti,namustu,sevgiydi..Hayat benim için bunlardan herhangi birini çiğneyebilecek kadar basit ve anlamsız değildi ki hep onlar için savaştım kendimce..Anlayan anladı,anlamayana anlatmak için sabrım olsada asla çabam olmadı..
Bir gün anne oldum.Çokta erken, pekte çabuk,zamansız...Henüz kendim çocuktum baktığımda ama gücüm sınırsızdı.Belki binlerce defa daha yeni bir hayata başlayabilecek kadar güvende ve güçlü hissediyordum kendimi...Doğrularım değişmedi bu sefer çocuğumdu belki riske attığım hayatı,geleceği,inandıkları ama yinede kendi doğrularımdan vazgeçmedim...
Tüm aradığım erdemlerin çocuklarda olduğunu çokta geç farketmedim...Saf sevgi,sonsuz dürüstlük,eşitlik ve paylaşım duygularına yalnızca onlar sahiptiler.Çünkü Tanrı asla kusurlu yaratmazdı...Ve bende tüm sevgimi onlara vermeye karar verdim...
Ben melis erülgen 1983 yılında anasının memelerini tüm gücüyle emen bir çocuk olarak doğdum.Hiç hata yapmadım ve yalnızca çocukları sevdim...
